يکي بود، يکي نبود زير گنبد کبود که نبود اون ور ترش يود

مي نويسم مطلبي را از براي تنها و تنها تو اي خواننده گرامي.
يکي بود يکي نبود. زير گنبد کبود هيچ چي نبود! پس کجا چيزي بود؟اين که سؤال نداره باهوش خوب اون ور ترش ديگه!
انسان هايي بودند که انسان بودند به 5+1 نياز نداشتند، انسان هايي بودند يگانه دوست و يار هم و يگانه پرست.اونا تصميم گرفتن برن زير گنبد کبود تا ببينن اونجا چيه؟
رفتن و رفتن و رفتن تا به يه جايي رسيدن به اونجا مي گفتن راه دنيا ها باز هم رفتن از راه تنگ و تاريک دنيا ها گذشتند تا رسيدن به گنبد کبود. وقتي رسيدن اونجا هنوز همشون با هم دوست بودند و يار هم.
ونجا موندن آخه مي گفتن ما از اون ور اين جا خسته شديم مي خوايم اينجا باشيم.اونا موندند ولي کم کم کار خوب يادشون رفت سر زمين هاي گنبد کبود با هم دعوا مي کردند کم کم کارشون به جايي رسيد که هم ديگه رو مي کشتن سر چي؟ سر اينکه من قهوه تو رو دوست ندارم.
کم کم کاراشون به جا هاي بد تر هم کشيده شد. دوستي ها به دشمني بدل شد، خوبي بد شد، بدي در نظر اونا خوب شد.کارشون به ساخت اسلحه کشيد اونهايي که در اون ور گنبد کبود با هم دوست بودند ، با هم علوم را کشف کردند، تو گنبد کبود اينقدر بد شده بودند ، سر هي چيزي بحث مي کردند.
کم کم کار به جا هاي باريک کشيد خوبها منفور شدند، بد ها محبوب شدند همين باعث شد که يه عده با هوش که هنوز يادشون بود شروع کردند به دعوت کردن مردم به خدا و خوبي. ولي اکثر مردم با اونا بد بودند. کم کم يه عده از همون محبوب هاي بد، با کمک هم جايي رو ساختن که مثلاً به بقيه کمک کنند ولي عملاً اونجا هم کاري از پيش نبرد.
همه ما منتظريم، زير اين گنبد کبود، منتظر چيزي که بدي ها را نابود کند و بدي را منفور کند. او خواهد آمد به گنبد کبود. او کسي ست که قهرمان قهرمانان است.
اينم قصه ما بود.
روز شما خوش